Stawianie baniek liczy sobie ponad 2000 lat, pierwsze opisy tej metody sporządzone zostały 1000 r. p.n.e. Zalecano w nich stawianie baniek w chorobach płuc w celu wyciągnięcia choroby przez skórę na zewnątrz organizmu. W roku 1950 w Chinach oficjalnie uznano stawianie baniek za metodę terapeutyczną i zaczęto ją stosować w szpitalach. W dawnych czasach w Chinach stosowano bańki bambusowe w kształcie kubeczków. Obecnie stosuje się bambusowe i szklane bańki w kształcie słoików. Na zachodzie znane są też bańki gumowe, silikonowe i plastikowe z pompką. Gumowe i silikonowe bańki chińskie stosuje się raczej do masażu. Plastikowe zaś często używa się zamiast szklanych, gdyż dla niewprawnych osób stawianie baniek ogniowych może być problematyczne. Chińczycy stawiają tzw. krwawe bańki w celu odciągnięcia krwi z miejsca, w którym zastój krwi powoduje silny długotrwały ból. Bańki chińskie usuwają przewlekle zalegające czynniki patogenne wywołujące różne niedomagania, stany zapalne, bóle, obrzmienia, zastoje.
Przeciwwskazaniem do stawiania baniek będą zawsze stany wyczerpania, osłabienia i niedoboru. Skrwawianie powoduje usunięcie gorąca z ciała, zatem krwawe bańki pomagają pozbyć się stanów zapalnych, gorączki, długotrwałych schorzeń z ostrym bólem. Krwawe bańki pomagają obniżyć ciśnienie i usunąć nadmiary gorąca w ciele. W przypadku infekcji grypowych, przeziębieniowych bańki chińskie pomagają, tak samo, jak gua sha pozbyć się z wnętrza ciała nagromadzenia wiatru i zimna. Wyprowadzają je na zewnątrz w stronę skóry w postaci wysięków. Po zabiegu osoba taka powinna unikać przeciągów, wychłodzenia. Najlepiej, gdyby położyła się w domu do łóżka i pozostała tam do dnia następnego. U starszych osób stawianie baniek uzależnione jest od stanu energetycznego pacjenta. Gdy osoba jest bardzo osłabiona, ma duże niedobory energii Qi i krwi – terapeuta może odmówić postawienia baniek, ponieważ mogą one zbytnio tę osobę wyczerpać. W takim przypadku terapią będzie wzmacnianie.